به گزارش خبرنگار ایلنا، با فرارسیدن فصل تابستان، دور جدیدی از اعتراضات نیروهای پروژه‌ای و پروژه مستمر جنوب کشور در حوزه نفت، گاز و ارکان ثالث آغاز شده که مطالعه تغییر زمان‌های کار و حذف پیمانکاران، اصلی‌ترین مطالبه آنان است.
کارزار جدید اعتراضی این کارگران با شعار «سفره همه کارگران یکی است» و با نام « ۱۴-۱۴» (شبیه کارزار ۱۰-۲۰ در سال ۱۴۰۱) از ۳۱ خرداد ۱۴۰۳ میان کارگران پروژه‌ای در پالایشگاه‌ها، پتروشیمی‌ها و دیگر مراکز نفت و گاز و ارکان ثالث شروع شده است. این کارگران با تحویل ابزار خود به خانه رفتند.
اهداف اعلامی کارزار ۱۴-۱۴، حذف پیمانکاران از عرصه‌های نفت و گاز و نیروگاهی، اجرای طرح ۱۴ روز کار ۱۴ روز مرخصی، افزایش دستمزدها است.
شرکت اطمینان سازه از پروژه چشمه خوش دشت عباس، داربست بندهای شرکت ثمین، پایپینگ کاران پتروشیمی پارس عسلویه، نیروهای پیمانکاری شرکت جهانپارس، شرکت«ان.جی.ال» دشت عباس، پایپینگ کاران شرکت جهانپارس، کارگران برق و ابزار دقیق شرکت اکسیر در کنگان، پتروشیمی چابهار شرکت رامپکو، کارگران پروژه ای اندیمشک، جوشکار، فیتر، داربست بند، مونتاژ کار شرکت طرح بازرسی جفیر، کارگران«ای.جی.سی» دشت عباس، فیترکاران پتروشیمی سلمان فارسی ماهشهر، جوشکاران فاز ۱۴ عسلویه، جوشکاران شرکت کوهساران بهبهان، کارگران نیروگاه رودشور، داربست بندان پالایشگاه ادیش شرکت ستاره تاراز، کارگران پیمانکاری پیروزی نفت آفتاب، رژین صنعت بندرجاسک، جوشکاران پتروشیمی اسلام آباد غرب شرکت استیم، جوشکاران و مونتاژکاران شرکت صدرای بندر جاسک، جوشکار و فیتر و داربست بندان پتروشیمی آلایم و جوشکاران برق شرکت ابتکار نصب زاگرس، از جمله مشارکت کنندگان در این کارزار اعلام شدند.
منابع کارگری اعلام کردند که تاکنون سه هزار نیروی پروژه‌ای، قراردادی، ارکان ثالث و.. به این کارزار پیوستند تا هم وضعیت دریافتی خود را اصلاح کنند و هم وضعیت مرخصی‌ها و امنیت شغلی و تبدیل وضعیت خود را با حذف پیمانکاران بهبود ببخشند.
کارگران ارکان ثالث در راس مطالبه گران
در این میان مخالفان حرکت هم بیکار ننشسته‌اند. همزمان با انتشار خبر کارزار اعتراضی کارگران پروژه‌ای، علیرضا میرغفاری (عضو شورای عالی کار و از اعضای هیات مدیره کانون عالی انجمن‌های صنفی کارگری) از ارسال پیامک‌های تهدیدآمیز در حمایت از پیمانکاران به کارگران معترض فعال در صفحه مجازی خود خبر داد.
در ادامه حشمت الله سلیمانی (عضو هیات مدیره انجمن صنفی پالایشگاه‌های پارس جنوبی) با اشاره به شروع این کارزار اظهار کرد: واقعیت این است که نیروهای دارای پیمانکار که کار پروژه‌ای مستمر دارند، بخش عمده‌ی معترضان به وضع موجود را تشکیل می‌دهند. این نیروهای مستمر معمولا هرچندسال یکبار پیمانکارشان تغییر می‌کند و با تغییر پیمانکار به نقطه صفر حقوقی بازمی‌گردند.
وی افزود: بحث کارزار اخیر موسوم به چهارده-چهارده، بیشتر مشمول این کارگران مستمر و همچنین نیروهای ارکان ثالث می‌شود و ارکان ثالثی‌ها در راس مطالبه‌گران محسوب می‌شوند. نیروهای خدماتی، رستوران‌ها، فضاهای جانبی، تدارکات و.. نیز وجود دارند که بخش قابل توجهی از آنان مشمول این کارزار نمی‌شوند. ما نمی‌دانیم بسیاری از نیروهای خدماتی پیمانکار پروژه‌ای دارند یا وضعیت آن‌ها متفاوت است.
سلیمانی تاکید کرد: نیروهایی که در چارت سازمانی مستمر کاران گاز هستند، سال‌ها (نزدیک یک دهه است) که بخش تعمیرات، ایمنی، هدایت و سایر خدمات کار می‌کنند، خط مقدم تولید هستند. این نفرات بخشی از چهارده-چهارده و کارزار جدید محسوب می‌شوند. سایر نیروها که مشمول کارزار می‌شوند، هنوز درحال بحث و مذاکره هستند که آیا مشمول این کارزار باید بشوند یا خیر؟
این فعال کارگری تصریح کرد: حذف پیمانکاران مطابق قانون اصلی‌ترین مطالبه ماست. ما اعتقاد داریم که در تولید پایدار و بهره‌وری در محصولات نفتی و گازی کشور نقش اصلی را داریم و با این وجود فاصله بسیار قابل ملاحظه‌ای با نیروهای رسمی و همچنین یک زندگی شرافتمندانه کارگری داریم. چرا باید تا این میزان امتیازات نفرات رسمی مثل همین چهارده روز کار مستمر در ماه محروم باشیم؟
عضو هیات مدیره انجمن صنفی کارگران مجموعه پارس جنوبی، اظهار کرد: مباحثی مثل رفاهیات، هزینه بالای ایاب و ذهاب و حذف پیمانکاران از فعالیت‌ها اهمیت ویژه‌تری برای ما دارد. امید داریم با وصول به این مطالبات که همگی مشمول حال نفرات رسمی است، ما کارگران دیگر نیز به حداقل‌های لازم برای ادامه تولید برسیم.
وی با تاکید بر اینکه «نیروهای ارکان ثالث و پیمانکاری مستمر خط مقدم مطالبه‌گری در چهارده-چهارده هستند» اظهار کرد: نوعی تبعیض در اینجا صورت گرفته است. یعنی نفرات اصلی تولید و تعمیر که حضورشان برای تولید حیاتی است و مهارت و تجربه بالا و فشار کار قابل ملاحظه دارند، از همه امکانات نیروهای رسمی محروم هستند.
سلیمانی در پاسخ به این سوال که موضوع اصلاح قانون کار و تلاش مجلس قبل برای حفظ پیمانکاران نیروی انسانی در جنوب کشور به کجا رسیده است، جواب داد: ما علاوه بر حقوق و مزایای نیروهای رسمی، بحث تبدیل وضعیت را هم مطرح کردیم. یعنی بطور جدی بر این باور هستیم که بحث تبدیل وضعیت‌ها که مجلس قول آن را داده بود و مقابله با پیمانکاران باید به سرانجام برسد. اعتقاد داشتیم که قانون حذف پیمانکار، در همان ابتدا که به مجلس آمد، برای نیروهای مستمر پیمانکاری و ارکان ثالث نباید تبعیض گونه اعمال شود.
این فعال کارگری ادامه داد: ما شاهد نوعی تبعیض بسیار خاص میان نیروهای شاهد و ایثارگر و خانواده‌های ایشان با سایر نیروها در این حوزه بودیم. قطعا برای کسانی که خود یا خانواده درجه یکم آن‌ها هزینه‌ای از بابت دفاع از امنیت کشور داده‌اند، امتیازاتی باید درنظر گرفت. اما این امتیاز را می‌توان بر حقوق افزون‌تر کرد و نه اینکه تنها این نیروها حق رسمی شدن و نداشتن سایه سنگین پیمانکار را داشته باشند. این درحالی است که قانون مربوطه قرار بود برای عموم مردم در مجلس تصویب شود و اکنون در مجمع تشخیص مصلحت گرفتار مانده است.
وی افزود: سخن ما این است که دو نفر که کار مشابه و یکسان انجام می‌دهند، باید از یک نوع حقوق بهره‌مند باشند. اگر قانون شامل همه نیروها نشود، سنگ روی سنگ بند نخواهد شد و آن قانون در اجرا دچار مشکل می‌شود. قرار بود با حذف پیمانکار، نیروهای مستمر به «قرارداد معین» تبدیل وضعیت بشوند، اما پس از سه دوره که در مجلس این قانون بالاخره تصویب شد، کار همچنان در تشخیص مصلحت نظام معطل است و تصمیمی برای آن گرفته نمی‌شود. سوال ما این است که اگر مسئله و منافعی در عدم لغو این وضعیت وجود دارد، چرا مسئولان به صراحت مشکل خود را مطرح نمی‌کنند؟
سلیمانی در پایان گفت: در جهت رفع تبعیض و عدالت، ما به دنبال حذف امتیاز دیگران نیستیم، بلکه به دنبال رسیدن همه به حقوق خود هستیم. بسیاری از نیروهای فعلی ما در ارکان ثالث وضعیتی بدتر از شرایط قبل از کارزار بیست-ده را دارند و این وضعیت امکان تداوم در مجموعه‌های نفتی و گازی جنوب را ندارد.
گزارش: رضا اسدآبادی
انتهای پیام/
