به گزارش خبرنگار ایلنا، نزدیک به دو هفته از آغاز اعتراض صنفی کارگران پروژه‌ای و ارکان ثالث نفت و گاز در سراسر کشور می‌گذرد؛ این کارگران در قالب کمپین ۱۴-۱۴ خواستار بهره‌مندی از ۱۴ روز مرخصی ماهانه هستند و می‌گویند پیمانکاران باید بروند.
پارس جنوبی یکی از اصلی‌ترین پایگاه‌های اشتغال کارگران پروژه‌ای و ارکان ثالث نفت و گاز کشور است؛ حشمت‌الله سلیمانی، رئیس انجمن صنفی کارگران پالایشگاه چهارم پارس جنوبی، در ارتباط با دور جدید اعتراضات کارگران نفت و گاز می‌گوید: در این دور از اعتراضات، کارگران ارکان ثالثی که شغل مستمر دارند، هرچند از وضعیت موجود و تبعیض و ناعدالتی ناراضی هستند، کمتر حضور دارند؛ بیشتر معترضان، کارگران پیمانکاری در بخش‌های پروژه‌ای هستند.
او افزود: کارگران در کمپین ۱۴-۱۴ خواستار برقراری رویه‌ی ۱۴ روز کار و ۱۴ روز مرخصیِ ماهانه مانند نیروهای مستمر هستند؛ برخورداری از ۱۴ روز مرخصی در هر ماه، حق مسلم این کارگران است؛ هر کارگری در هر نقطه‌ای از کشور باید مطابق شرایط آب و هوایی، مشمول عدالت شود و از شرایط عادلانه کاری مثل مرخصی مناسب و حقوق مکفی برخوردار باشد.
به گفته وی، خواسته کارگران کاملا برحق است؛ سلیمانی می‌افزاید: این کارگران در گرمای ۵۰ درجه و رطوبت بالای ۸۰ درصد روزی دوازده ساعت یا بیشتر کار می‌کنند و تنها چیزی که می‌خواهند «شرایط یکسان کاری» است.
سلیمانی در مورد وضعیت مرخصی ماهانه‌ی کارگران ارکان ثالث در شغل‌های مستمر گفت: اخیراً مشکل برای بخشی از نیروهای ارکان ثالث حل شده و در حال حاضر از ۱۴ روز مرخصی ماهانه برخودارند اما برای برخی نیروهای خدماتی همچنان مشکل پابرجاست، هرچند وعده‌ها و قول‌هایی به این نیروها داده شده اما هنوز مسئله حل نشده است. در حال حاضر نیروهای خدماتی از دو هفته مرخصی ماهانه بهره ندارند.
او تاکید کرد: برقراری شرایط یکسان برای همه نیروهای نفت و گاز کشور فارغ از نوع قرارداد، یک خواسته محوری و کلیدی‌ست؛ شرایط کارِ کارگران نفت و گاز، چه قراردادی، چه ارکان ثالث و چه پروژه‌ای، باید با رسمی‌ها یکسان باشد؛ این عادلانه نیست که کارگران رسمی از همه امکانات و مزایا برخوردار باشند اما پروژه‌ای‌ها و شرکتی‌ها علیرغم جان کندن بسیار از مواهب قانونی محروم بمانند.
این فعال صنفی کارگران شرکتی پارس جنوبی با بیان اینکه «مشکلات در منطقه پارس جنوبی پابرجا هستند» اضافه کرد: کارگران ارکان ثالث از تبعیض و ناداری رنج می‌برند. اگر تبعیض از پارس جنوبی و از پروژه‌های نفت و گاز کشور برچیده شود، دیگر هیچ دلیلی برای اعتراض کارگران باقی نمی‌ماند.
سلیمانی «حضور قدرتمند پیمانکاران و دلّالان نیروی انسانی» را یکی از اصلی‌ترین مصادیق تبعیض برمی‌شمارد و در این رابطه می‌گوید: امسال هم به روال سال‌های قبل، پیمانکاران با قدرت کار خود را پیش می‌برند و اصلاً از جایشان تکان نخورده‌اند؛ متاسفانه طرح حذف پیمانکاران به جایی نرسید و بعد از سه بار تصویب در مجلس و ارسال به شورای نگهبان، در شورای عالی تشخیص مصلحت نظام رد شد؛ الان طرح دوباره در مجمع تشخیص است و نمی‌دانیم بالاخره به نتیجه می‌رسد یا خیر.
به اعتقاد رئیس انجمن صنفی کارگران پالایشگاه چهارم پارس جنوبی، تمام هم و غمِ کارگران شرکتیِ پارس جنوبی این است که طرح حذف پیمانکاران به نتیجه برسد و بساط تبعیض برچیده شود.
او تاکید کرد: همه امکانات و مزایایی که در عسلویه و پارس جنوبی برقرار است باید به تمام نفراتی که در این منطقه کار می‌کنند بدون استثنا تعلق بگیرد. کارگران شرکتی در خط مقدم تولید و بهره‌برداری هستند و عدالت، حق مسلم این کارگران است؛ فقط با حذف پیمانکاران است که کارگران به آینده امیدوار می‌شوند و انگیزه آن‌ها افزایش خواهد یافت.
سلیمانی با بیان اینکه «کارگران ارکان ثالث نفت و گاز از امنیت خاطرِ حداقلی بی‌بهره‌اند» بی‌ثباتی در قراردادهای بیمه تکمیلی را یکی از دلایل کوچکِ عدم امنیت روانی کارگرانِ منطقه‌ی پارس جنوبی دانست و اضافه کرد: در پارس جنوبی قراردادهای بیمه تکمیلی کارگران ارکان ثالث، ماه به ماه تمدید می‌شود، این امر کلی استرس به همراه دارد. قرارداد بیمه تکمیلی ما شرکتی‌ها سالانه بود که تاریخش دو ماه پیش منقضی شد، از آن زمان، قرارداد ماه به ماه تمدید می‌شود؛ کارگران به خاطر اینکه پایان هر ماه قرارداد بیمه تکمیلی‌شان منقضی می‌شود، استرس زیادی دارند؛ شاید پایان ماه یک عضو خانواده کارگر بیمار شود و هنوز قرارداد جدید به امضا نرسیده باشد؛ آن وقت چه باید کرد؟! کارگر باید همه هزینه‌های درمان را از جیب بپردازد.
این فعال صنفی کارگران شرکتی نفت و گاز کشور تصریح کرد: فقط با رفتن پیمانکاران همه‌ی این مشکلات مرتفع خواهد شد؛ اگر می‌خواهند کار تولید در حوزه‌ی نفت و گاز کشور به خوبی پیش برود، باید دست پیمانکاران را برای همیشه کوتاه کنند؛ اما در عمل متاسفانه برعکس رفتار می‌شود و تصمیماتی که می‌گیرند به سود پیمانکاران و به ضرر کارگران است. در این میان، نیروی متخصص ناامید می‌شود، بی‌انگیزه می‌شود و خیلی راحت کار خود را رها می‌کند، آن وقت یا دست به مهاجرت می‌زند یا به شغلی دیگر روی می‌آورد که هیچ ربطی به صنعت نفت و گاز ندارد.
انتهای پیام/
